نظام دستگاهی موسیقی ایران با عنوان «ردیف»، که با آموزش به روش نسل به نسل حفظ شده تا ببه امروز که به دست ما رسیده است، داستان های مختلفی دارد و هر داستان به نام استادی که راوی آن بوده نامیده می‌شود. ردیف میرزا عبداللَّه  کهن ترین و معتبرترین داستان ردیف است که از او به شاگردش اسماعیل قهرمانی و از او به نورعلی برومند منتقل شده بود. نت‌نویسی انجام‌شده در این کتاب مبتنی بر اجرای داریوش طلایی با سه‌تار است. اجرایی که براساس روایت او از ردیف میرزا عبداللَّه بنا شده است. در این نت‌نویسی با ابداع روشی خاص افزون بر فراگیری الگوهای ردیف، فراگیری ساختار گوشه‌ها و ارتباط جمله‌های آن با یکدیگر نیز مورد توجه قرار گرفته است.